- vinculum
- vincŭlum, or (also in class. prose), contr., vinclum, i, n. [id.], that with which any thing is bound, a band, bond, rope, cord, fetter, tie (cf.: catena, manica, compes).I.Lit.:2.
corpora constricta vinculis,
Cic. de Or. 1, 52, 226:nodos et vincula rupit,
Verg. A. 5, 510:hic fessas non vincula naves Ulla tenent,
id. ib. 1, 168:Chio solvite vincla cado,
Tib. 2, 1, 28:tunicarum vincla relaxat,
Ov. F. 2, 321:quamvis Charta sit a vinclis non labefacta suis,
i. e. the seal, id. P. 3, 7, 6:chartae sua vincula dempsi,
id. Tr. 4, 7, 7:epistolae laxare,
Nep. Paus. 4, 1:pennarum vincula,
Ov. M. 8, 226:et Tyrrhena pedum circumdat vincula plantis,
Verg. A. 8, 458;so of sandals,
Tib. 1, 5, 66; Ov. F. 1, 410; 2, 324; 3, 823.—Esp. in the plur., of the fetters of prisoners, and hence sometimes to be rendered prison; and vincula publica, the state-prison:II.mitto vincla, mitto carcerem, mitto verbera, mitto secures,
Cic. Verr. 2, 3, 24, § 59:aliquem aeternis tenebris vinculisque mandare,
id. Cat. 4, 5, 10:de convivio in vincla atque in tenebras abripi,
id. Verr. 2, 4, 10, § 24: in vincula conjectus, Caes. B. G, 3, 9;4, 27: in vincula duci,
Liv. 3, 13, 4; 3, 49, 2; 3, 56, 4; 3, 57, 5; 5, 9, 4; 9, 34, 24; 38, 56, 9; Vell. 2, 7, 2 al.:in vinculis et catenis,
Liv. 6, 16, 2;ex vinculis causam dicere,
i. e. to plead in chains, Caes. B. G. 1, 4:publica,
Nep. Milt. 7, 6; id. Paus. 2, 2; id. Cim. 1, 1; Paul. Sent. 5, 17, 3; 5, 26, 1.—Trop., a bond, fetter, tie, band:qui ex corporum vinculis tamquam e carcere evolaverunt,
Cic. Rep. 6, 14, 14:vinculum ad astringendam fidem,
id. Off. 3, 31, 111; cf.:victum ingens vinculum fidei,
Liv. 8, 28, 8:vincula revellit non modo judiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis,
Cic. Caecin. 25, 70:vinculum ingens immodicae cupiditatis injectum est,
Liv. 10, 13, 14: quae (beneficium et gratia) sunt vincula concordiae, Cic. Fin. 2, 35, 117:vinculis et propinquitatis et affinitatis conjunctus,
id. Planc. 11, 27:vincla summae conjunctionis,
id. Att. 6, 2, 1:accedit maximum vinculum, quod ita rem publicam geris, ut, etc.,
id. Fam. 15, 11, 2:quod vinclum, quaeso, deest nostrae conjunctioni,
id. ib. 5, 15, 2:ne cui me vinclo vellem jugali,
Verg. A. 4, 16; cf. Ov. M. 9, 549:excusare laborem et mercenaria vincla,
Hor. Ep. 1, 7, 67.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.